Ω ! εσύ , που δεν σου λέω πως τη νύχτα, Κλαίοντας πλαγιάζω, Που η ύπαρξή σου τρυφερά με κουράζει, Νανούρισμα σα να ‘ταν, Ώ εσύ, που δεν μου λες αν αγρυπνάς Για χάρη μου πέ μου, Πώς θα μπορούσαμε, εντός μας, να κρατήσουμε αυτό το μεγαλείο αν δεν το είχαμε διόλου χορτάσει :
Θυμήσου τους εραστές, πόσο γρήγορα, Τις εκμυστηρεύσεις μόλις αρχίσουν, Λεν ψέμματα κιόλας
Μόνο με κάνεις . Μόνον εσέ μπορώ ν’ αλλάξω Μια στιγμή εσύ είσαι , το θρόισμα, ύστερα, είναι πάλι Ή κάποιο άρωμα που εξατμίστηκε όλο. Άχ ! μες στην αγκαλιά μου όλες τις έχω χάσει. Μόνον εσύ, πάλι και πάλι θα γεννιέσαι : Γιατί ποτέ μου δεν σ’ αγκάλιασα σε κρατώ τόσο.
Δε υπάρχουν όμορφες και άσχημες λέξεις. Υπάρχουν όμορφες και άσχημες στιγμές. Οι στιγμές κάνουν τις λέξεις.
Το λογισμικό της “Αγάπης”
Τεχνική Υποστήριξη : Παρακαλώ, πως μπορώ να βοηθήσω;
Πελάτης : Χμ… μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται “Αγάπη”. Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;
Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;
Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;
Τ.Υ.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο “Η Καρδιά μου”. Μπορείτε να την εντοπίσετε;
Π: Ναι, αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή. Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το “Αγάπη” ενώ τρέχουν τα άλλα;
Τ.Υ: Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα;
Π: Μισό λεπτό να δω… υπάρχει ένα που λέγεται “Παλιά Τραύματα”, “Χαμηλή Αυτοεκτίμηση”, ένα άλλο “Μνησικακία” και “Εκδίκηση”.
Τ.Υ.: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα ‘Αγάπη’, θα διαγράψει βαθμιαία αυτά τα προγράμματα αυτά από το λειτουργικό σύστημα.
Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων.
Το πρόγραμμα “Αγάπη” θα αντικαταστήσει το “Χαμηλή αυτοεκτίμηση” με μια άλλη ενότητα που λέγεται “Υψηλή αυτοεκτίμηση”. Όμως, θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα δύο προγράμματα: “Μνησικακία” και “Εκδίκηση”. Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος ‘Αγάπη’.
Π: Πως γίνεται να τα διαγράψω; Μπορείτε να μου πείτε;
Τ.Υ.: Με χαρά. Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά, εκεί που λέει ‘Εκκίνηση’ και επιλέξτε το πρόγραμμα “Συγχώρεση” και κάνετε ένα κλικ. Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα.
Π: Α, ωραία! Έγινε κιόλας. Ώχ… όμως το πρόγραμμα “Αγάπη” ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό;
Τ.Υ.: Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος. Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες “Καρδιές” για να κάνετε αναβάθμιση.
Π: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: ‘Error – Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις’… τι είναι αυτό;
Τ.Υ.: Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα “Αγάπη” έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές “Καρδιές” αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας “Καρδιά”. Σε μη-τεχνική γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.
Π: Δηλαδή; Τι κάνω τώρα;
Τ.Υ.: Κατεβάστε το πρόγραμμα “Αποδοχή εαυτού” και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία:“Συγχώρεση εαυτού”, “Συνειδητοποίηση της αξίας μου”, “Αναγνώριση των ορίων μου”.
Π: Εντάξει, το έκανα.
Τ.Υ.: Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο “Η Καρδιά μου”. Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει τα όλα τα λανθασμένα αρχεία. Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα “Αρνητική Κριτική”, “Φλυαρία”. Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.
Π: Έγινε. Ωπ!! O φάκελος “Η Καρδιά μου” αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία. Τα “γαλήνη” και “πληρότητα” αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο “Η Καρδιά μου”. Είναι φυσιολογικό αυτό;
T. Y.: Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα “Αγάπη” έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. Το πρόγραμμα “Αγάπη” είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι’ αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε. Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση
arxos: Ανθρώπινα Δικαιώματα:Kαθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. Eχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ: ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ: Κάποιες περιοχές του εγκεφάλου επιφορτίζονται με το έργο της έλξης και διαχείρησης του νήματος που εισέρχεται από την πηγή,λειτουργώντας...
Ο Βιτρούβιος (ή Μάρκος Βιτρούβιος Πολλίωνας) ήταν Ρωμαίος αρχιτέκτων, μηχανικός και συγγραφέας που έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. Για τη ζωή του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες, ούτε ακριβή στοιχεία γέννησης και θανάτου, ούτε και το ακριβές όνομά του είναι γνωστά. Οι ερευνητές φαίνεται να συμφωνούν στο όνομα Vitruv ή Vitruvius Maximus, ενώ τα ονόματα Marcus και Pollio είναι αμφιλεγόμενα. Τα περισσότερα στοιχεία για τη ζωή του Βιτρούβιου προκύπτουν από τα ίδια τα γραπτά του και γι’ αυτό πρέπει να είναι αξιόπιστα.
Ο Βιτρούβιος γεννήθηκε πιθανόν στη δεκαετία 80-70 π.Χ. στην Καμπανία ως ελεύθερος Ρωμαίος. Από το γεγονός ότι δεν έχει αναφερθεί πουθενά ο θάνατός του, ο οποίος πρέπει να συνέβη περί το έτος 10 π.Χ., συμπεραίνεται ότι ο σημαντικός αυτός δημιουργός της Αρχαιότητας δεν πρέπει να ήταν ευρύτερα γνωστός στη ρωμαϊκή κοινωνία. Στα νεανικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε στην Αρχιτεκτονική, η οποία εκείνη την εποχή περιελάμβανε και τα αντικείμενα του μηχανικού. Στα χρόνια του ρωμαϊκού εμφυλίου πολέμου εργάστηκε υπό τις διαταγές του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα ως υπεύθυνος για τις πολεμικές μηχανές και συνόδευε το στρατό στην Ισπανία, τη Γαλατία και τη Βρετανία. Μετά τη δολοφονία του Καίσαρα το έτος 44 π.Χ. παρέμεινε ο Βιτρούβιος στην ίδια θέση υπό τον Οκταβιανό Αύγουστο μέχρι το έτος 33 π.Χ. Στη συνέχεια εργάστηκε ως αρχιτέκτων και μηχανικός στη δημιουργία του δικτύου ύδρευσης της Ρώμης και κατά την εργασία του αυτή εισήγαγε νέα πρότυπα για διαστάσεις και συστήματα σωλήνων. Σημαντικό αρχιτεκτονικό έργο του είναι η οικοδόμηση της Βασιλικής (=δημόσιος χώρος συναθροίσεων) στην πόλη Fanum Fortunae, το σημερινό Fano στην Αδριατική.
Σε μεγαλύτερη ηλικία άρχισε ο Βιτρούβιος να συγγράφει και ζούσε από μια σύνταξη που του χορήγησε ο αυτοκράτωρ Οκταβιανός Αύγουστος για να διατηρήσει την ανεξαρτησία του. Στα χρόνια μεταξύ 33 και 22 π.Χ. δημιουργήθηκε το έργο του «De architectura libri decem» (=Δέκα βιβλία περί Αρχιτεκτονικής), το οποίο είναι αφιερωμένο στον αυτοκράτορα. Φαίνεται δε να είναι και το μοναδικό σύγγραμμα του Βιτρούβιου ή το μοναδικό που διασώθηκε. Τα έτη συγγραφής αυτών των βιβλίων προκύπτουν από τα περιγραφόμενα δημόσια τεχνικά έργα της Ρώμης, των οποίων το έτος κατασκευής είναι γνωστό από άλλες πηγές. Αντικείμενο μελέτης και περιγραφής σ’ αυτά τα βιβλία είναι η πολεοδομία, η αρχιτεκτονική και τα έργα μηχανικού της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, όπως τα γνώρισε ο συγγραφέας. Στα αντικείμενα του βιβλίου περιέχονται, πέρα από τα συνήθη αρχιτεκτονικά θέματα, θεωρήματα του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα, την υδροστατική αρχή του Αρχιμήδη, τις τοπογραφικές μεθόδους του Ερατοσθένη και του Αρχύτα, καθώς επίσης μελέτες για τη μέτρηση του χρόνου, τις οικοδομικές και πολεμικές μηχανές, τους υδροτροχούς, την εκπαίδευση των Αρχιτεκτόνων κ.ά.
Το σύγγραμμα του Βιτρούβιου για την Αρχιτεκτονική είναι το μοναδικό αρχαίο έργο που διασώθηκε γι’ αυτό τον επιστημονικό τομέα και, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου συγγραφέα του, το πρώτο στη λατινική γλώσσα. Ως πηγές αναφέρει δε ελληνικά αρχιτεκτονικά συγγράμματα, τα οποία δεν έχουν διασωθεί. Πρόκειται για ένα διδακτικό βιβλίο με λογοτεχνικές αρετές, το οποίο επηρέασε όλο το Μεσαίωνα και χρησιμοποιείτο ακόμα κατά την Αναγέννηση. Στη νεότερη εποχή έφτασε αυτό το σύγγραμμα από το παλαιότερο γνωστό αντίγραφό του τού 9ου αιώνα μ.Χ. Μέχρι το 15ο αιώνα δημιουργήθηκαν άλλα 50 περίπου χειρόγραφα αντίγραφα που έχουν διασωθεί ως μεταφράσεις του λατινικού συγγράμματος στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά και ιταλικά. Στη συνέχεια υπήρξαν και εκτυπωμένες εκδόσεις αυτού του συγγράμματος.
Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου
Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου είναι ένα διάσημο σχέδιο με συνοδευτικές σημειώσεις του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που φτιάχτηκε περίπου το 1490 σε ένα από τα ημερολόγιά του. Απεικονίζει μία γυμνή αντρική φιγούρα σε δύο αλληλοκαλυπτόμενες θέσεις με τα μέλη του ανεπτυγμένα και συγχρόνως εγγεγραμμένη σε ένα κύκλο και ένα τετράγωνο. Το σχέδιο και το κείμενο συχνά ονομάζονταιΚανόνας των Αναλογιών.
Σύμφωνα με τις σημειώσεις του ντα Βίντσι στο συνοδευτικό κείμενο, οι οποίες είναι γραμμένες με καθρεπτιζόμενη γραφή, το σχέδιο έγινε ως μελέτη των αναλογιών του (ανδρικού) ανθρώπινου σώματος όπως περιγράφεται σε μια πραγματεία του Ρωμαίου αρχιτέκτονα Βιτρούβιου, που είχε γράψει για το ανθρώπινο σώμα:
μια παλάμη έχει πλάτος τεσσάρων δακτύλων
ένα πόδι έχει πλάτος τέσσερις παλάμες
ένας πήχυς έχει πλάτος έξι παλάμες
το ύψος ενός ανθρώπου είναι τέσσερις πήχεις (και άρα 24 παλάμες)
μια δρασκελιά είναι τέσσερις πήχεις
Το μήκος των χεριών ενός άντρα σε διάταση είναι ίσο με το ύψος του
η απόσταση από την γραμμή των μαλλιών ως την κορυφή του στήθους είναι το ένα-έβδομο του ύψους του άνδρα
η απόσταση από την κορυφή του κεφαλιού ως τις θηλές είναι το ένα-τέταρτο του ύψους του άνδρα
το μέγιστο πλάτος των ώμων είναι το ένα-τέταρτο του ύψους του άνδρα
η απόσταση από το αγκώνα ως την άκρη του χεριού είναι το ένα-πέμπτο του ύψους του άνδρα
η απόσταση από τον αγκώνα ως την μασχάλη είναι το ένα-όγδοο του ύψους του άνδρα
το μήκος του χεριού είναι ένα-δέκατο του ύψους ενός άνδρα
η απόσταση από την άκρη του πηγουνιού ως την μύτη είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
η απόσταση της γραμμής των μαλλιών ως τα φρύδια είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
το μήκος του αυτιού είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
Φαίνεται ότι ο ντα Βίντσι δημιούργησε το σχέδιο βασιζόμενος στο De Architectura 3.1.3 του Βιτρούβιου που γράφει:
Ο ομφαλός είναι φυσικά τοποθετημένος στο κέντρου του ανθρώπινου σώματος, και, αν σε ένα άνδρα ξαπλωμένο με το πρόσωπο στραμμένο επάνω και τα χέρια και τα πόδια του ανεπτυγμένα, με τον ομφαλό του ως κέντρο εγγράψουμε ένα κύκλο, θα ακουμπήσει τα δάκτυλα των χεριών και τα δάκτυλα των ποδιών του. Δεν γίνεται μόνο μέσω ενός κύκλου, η περιγραφή ενός ανθρώπινου σώματος, όπως φαίνεται τοποθετώντας τον σε ένα τετράγωνο. Μετρώντας από τα πόδια ως στην κορυφή του κεφαλιού, και έπειτα κατά μήκως των χεριών σε πλήρη έκταση, βρίσκουμε την τελευταία μέτρηση ίση με την πρώτη· έτσι γραμμές σε ορθή γωνία μεταξύ τους, περικλείοντας τη φιγούρα, σχηματίζουν ένα τετράγωνο.
Η επαναφορά των ανακαλύψεων των μαθηματικών αναλογιών του ανθρώπινου σώματος τον 15ο αιώνα από τον ντα Βίντσι και άλλους θεωρείται ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα που οδήγησαν στην Ιταλική Αναγέννηση. Ας σημειωθεί ότι το σχέδιο του ντα Βίντσι συνδυάζει μια προσεκτική ανάγνωση του αρχαίου κειμένου με τις δικές του παρατηρήσεις σε αληθινά ανθρώπινα σώματα. Κατά το σχεδιασμό του κύκλου και του τετραγώνου πολύ σωστά παρατήρησε ότι το τετράγωνο δεν μπορεί να έχει το ίδιο κέντρο με τον κύκλο, στον ομφαλό, αλλά κάπου χαμηλότερα στην ανατομία. Αυτή η ρύθμιση είναι μια καινοτομία στο σχέδιο του ντα Βίντσι και το ξεχωρίζει από προγενέστερες απεικονίσεις.
Το ίδιο το σχέδιο συχνά χρησιμοποιείται ως ένα υπονοούμενο σύμβολο της ουσιώδους συμμετρίας του ανθρώπινου σώματος, και κατά προέκταση του σύμπαντος ως σύνολο.
Μπορεί να παρατηρηθεί από την εξέταση του σχεδίου ότι ο συνδυασμός των θέσεων των χεριών και των ποδιών μπορεί να δημιουργήσει δεκαέξι διαφορετικές στάσεις. Η στάση με τα χέρια εκτεταμένα μακριά και τα πόδια ενωμένα είναι εγγεγραμμένη στο τετράγωνο. Η στάση με τα χέρια ελαφρώς υψωμένα και τα πόδια ανοικτά εγγράφεται στον κύκλο. Αυτό εικονογραφεί το θεώρημα ότι κατά την εναλλαγή μεταξύ των δύο στάσεων, το φαινόμενο κέντρο της φιγούρας φαίνεται να κινείται, αλλά στην πραγματικότητα ο ομφαλός της φιγούρας που είναι το πραγματικό κέντρο της βαρύτητας παραμένει ακίνητος.
Περιβαλον εισαι εσυ,εγω,αυτος ,αυτη. Σεβασμος προς εκεινο σημαινει σεβασμος προς εσενα,αυτην,αυτον,εσας,προς τον εαυτο μου. Ας κανουμε τον σεβασμο προς το Περιβαλλον τροπο ΖΩΗΣ
ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπηι γᾶν ~ἀργυρία.
Frédéric Chopin: ο ποιητής του πιάνου
8
Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «ποιητής του πιάνου». O Frédéric François Chopin είναι ο πιο διακεκριμένος Πολωνός συνθέτης, κορυφαίος πιανίστας και κύριος εκπρόσωπος της μουσικής της ρομαντικής περιόδου.
Frédéric François Chopin Το ζήτημα της ημερομηνίας γέννησής του δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με δική του γραπτή κατέθεση ήρθε στον κόσμο την 1η Μαρτίου του 1810. Σύμφωνα με το μητρώο βαπτίσματος στην ενοριακή εκκλησία του Brochów η ημερομηνία γέννησής του είναι 22 Φεβρουαρίου 1810, ενώ υπάρχει και η πληροφορία ότι είχε γεννηθεί ένα χρόνο νωρίτερα. Πάντως, ο τόπος γέννησης είναι αναμφισβήτητος: Żelazowa Wola, ένα χωριό στις όχθες του ποταμού Utrata της Πολωνίας, 54 χιλιόμετρα δυτικά της Βαρσοβίας.
Ο πατέρας του Nicolas Chopin (1771-1844) ήταν Γάλλος που ζούσε στην Πολωνία από το 1787 και παρέδιδε μαθήματα γαλλικής γλώσσας. Είχε αποκτήσει την πολωνική υπηκοότητα και είχε πάρει μέρος στην εξέγερση του 1794. Η μητέρα του συνθέτη, Tekla Justyna Krzyźanowska (1782-1861), ήταν Πολωνή. Μητέρα και γιος είχαν έναν πολύ ισχυρό συναισθηματικό δεσμό. Ο Frédéric είχε μια αδερφή μεγαλύτερη κατά τρία χρόνια, την Ludwika (1807–1855) και δύο μικρότερες τις Izabela και Emilia. Οι γονείς του συχνά έπαιζαν μουσική στο σπίτι. Η μητέρα πιάνο και ο πατέρας συνόδευε με φλάουτο ή βιολί.
Σύμφωνα με τη μικρή του αδερφή Izabela, ο Frédéric άρχισε από μωρό να εμφανίζει μια ευαισθησία στη μουσική. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου όταν ήταν μόλις 6 ετών. Ο δάσκαλό του, Wojciech Żywny (1756–1842), ήταν ένας Τσέχος που οι μαθητές του τον θυμούνται ως κάπως κωμικό και παλιομοδίτη και στήριζε τη μουσική του διδασκαλία σχεδόν αποκλειστικά σε έργα των Bach και Mozart. Ο Frédéric ήταν 7 ετών όταν έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις. Μάλιστα, την χρονιά αυτή τυπώθηκε και η πρώτη του σύνθεση, μια Πολωνέζα σε σολ ελάσσονα, ενώ σε ηλικία 8 ετών εμφανίστηκε πρώτη φορά δημοσίως ως πιανίστας.
Για την Πολωνέζα σε σολ ελάσσονα η πολωνική εφημερίδα Pamiętnik Warszawski (Ημερολόγιο της Βαρσοβίας 1815-1823) έγραψε τον Ιανουάριο του 1818: «Αν και δεν κατατάσσουμε τους μουσικοσυνθέτες στην ίδια κατηγορία με τους συγγραφείς λογοτεχνίας (παρόλα αυτά είναι και εκείνοι δημιουργοί), δεν μπορούμε να μην παρουσιάσουμε στο κοινό την παρακάτω σύνθεση, την οποία μας έκανε γνωστή ένας φίλος: Polonaise pour Pianoforte dediée à son Exellence Mle: la Comtesse Victoire Skarbek par Frédéric Chopin âgé de 8 ans ( Πολωνέζα σε pianoforte αφιερωμένη στην κοντέσα Victoire Skarbek από τον Frédéric Chopin, 8 ετών).
O συνθέτης αυτού του πολωνικού χορού, ένας νεαρός άνδρας που μόλις έκλεισε τα 8 του χρόνια, είναι γιος του κ. Mikołaj Chopin, καθηγητής της γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο λύκειο της Βαρσοβίας, καθώς και μια πραγματική μουσική ιδιοφυΐα: όχι μόνο παίζει τα πιο δύσκολα κομμάτια στο πιάνο με μεγάλη άνεση και εξαιρετικά καλό γούστο, αλλά είναι ήδη συνθέτης ενός-δύο χορών και παραλλαγών τους που δεν παύουν να εκπλήσσουν ειδικούς στη μουσική, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη τη νεαρή ηλικία του δημιουργού. Αν ο νεαρός άνδρας είχε γεννηθεί στη Γερμανία ή τη Γαλλία, θα είχε ήδη προσελκύσει την προσοχή όλων των εθνών: ας είναι αυτή η αναφορά μία υπόδειξη ότι και στη χώρα μας γεννιούνται μεγαλοφυίες και μόνο η έλλειψη μεγάλης δημοσιότητας είναι που τους κρατά κρυμμένους από το κοινό».
Ως παιδί θαύμα αρχίζει να δίνει παραστάσεις σε σπίτια ευγενών και αριστοκρατών. Σύντομα γίνεται πολύ γνωστός και στη Βαρσοβία τον θεωρούσαν δεύτερο Μότσαρτ. Το 1822 σταματάει τα μαθήματα πιάνου με τον Żywny αλλά συνεχίζει τα μαθήματα σύνθεσης στο Ωδείο της Βαρσοβίας με τον Γιόζεφ Έλσνερ. Ο Έλσνερ μιλούσε για εξαιρετικές ικανότητες και μουσική ιδιοφυία. Λίγα χρόνια αργότερα (1829) ο Frédéric θα πει ότι: «με τους κυρίους Żywny και Elsner ακόμη και οι μεγαλύτεροι βλάκες μπορούν να μάθουν».
Το 1829 έδωσε τις πρώτες μεγάλες του συναυλίες στη Βιέννη ενώ στο μεταξύ είχε συνθέσει ήδη μερικά σημαντικά έργα, όπως το κοντσέρτο σε φα ελάσσονα (γνωστό ως 2ο κοντσέρτο), την πρώτη σονάτα για πιάνο (σε ντο ελάσσονα), και κάποιες από τις σπουδές για πιάνο. Το 1830 έφυγε από την Πολωνία για να συνεχίσει τις εμφανίσεις του στη Βιέννη. Μετά την αναχώρησή του ξέσπασε στη χώρα επανάσταση κατά της τσαρικής εξουσίας και ο συνθέτης δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Στις 2 Ιουλίου του 1831 θα γράψει ο ίδιος: «Οι εφημερίδες έχουν ήδη ανακοινώσει τη συναυλία μου, η οποία θα διεξαχθεί σε δύο ημέρες, και είναι σαν να μην ήταν να συμβεί, πόσο λίγο με νοιάζει [...] Εύχομαι να ήμουν νεκρός, και πάλι θα ήθελα να δω τους γονείς μου[...] Οι άνθρωποι εδώ δεν είναι δικοί μου, καλοί άνθρωποι, αλλά καλοί από συνήθεια, κάνουν τα πάντα πολύ πειθαρχημένα, ανούσια, με μετριότητα, που με σκοτώνει. –Μετριότητα που δεν θα ήθελα να νιώσω».
Στις 20 Ιουλίου του ίδιου έτους φεύγει από τη Βιέννη και τον Σεπτέμβρη φθάνει στο Παρίσι, όπου και θα παραμείνει μέχρι το θάνατό του. Λίγους μήνες μετά θα περιγράψει την παραμονή του στην «πόλη του φωτός» σε γράμμα του: «Το να αναπνέεις είναι γλυκό εδώ- αλλά ίσως κανείς αναστενάζει εδώ πιο πολύ γιατί είναι πιο εύκολο. Το Παρίσι είναι ότι θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί –μπορείς να διασκεδάσεις, να βαρεθείς, να γελάσεις, να κλάψεις, να κάνεις ό,τι σε ευχαριστεί και κανένας δεν σε κοιτάει, καθώς εδώ υπάρχουν χιλιάδες άτομα που κάνουν ακριβώς ότι και εσύ και ο καθένας με τον τρόπο του. Δεν ξέρω αν κάπου αλλού υπάρχουν περισσότεροι πιανίστες από ότι στο Παρίσι- δεν ξέρω αν κάπου αλλού υπάρχουν πιο πολλοί βλάκες και πιο πολλοί δεξιοτέχνες από ότι εδώ».
Λίγους μήνες μετά την άφιξή του έδωσε το πρώτο του ρεσιτάλ και σταδιακά η φήμη του εξαπλωνόταν. Σύντομα απέκτησε πολλούς μαθητές και τα μαθήματα του προσέφεραν οικονομική άνεση και ασφάλεια. Παρά τη μεγάλη φήμη του όμως απέφευγε τις εμφανίσεις σε μεγάλα ακροατήρια-στα 18 χρόνια παραμονής στο Παρίσι, έδωσε μόνο 19 ρεσιτάλ. Το 1837 είχε ερωτευτεί μία μαθήτρια πιάνου, την Maria Wodzińska, και είχαν αρραβωνιαστεί, όμως η οικογένεια της κοπέλας διέλυσε τον αρραβώνα εξ αιτίας των προβλημάτων υγείας του συνθέτη. Όταν έληξαν τα σχέδια για γάμο, στη ζωή του εμφανίστηκε η κοντέσα Delfina Potocka, η οποία υπήρξε και μούσα του. Για εκείνη έγραψε το Βαλς σε Ρε ύφεση μείζονα, Opus 64 No. 1, γνωστό και ως Minute Waltz.
Τέλος Οκτωβρίου του 1936 ο Chopin γνωρίζει στο Παρίσι τη συγγραφέα George Sand (Amandine-Aurore-Lucile Dupin, αργότερα Βαρώνη Aurore Dudevant). Η εκκεντρική συγγραφέας που ντύνεται ανδρικά, καπνίζει πούρα και προκαλεί δεν του έκανε καλή πρώτη εντύπωση. «Γνώρισα μια μεγάλη προσωπικότητα, την κ. Sand, αλλά το πρόσωπό της δεν είναι ελκυστικό, δεν μου αρέσει, υπάρχει κάτι αποκρουστικό σε αυτή» θα πει ο ίδιος. Ωστόσο, το 1838 ξεκινάει η σχέση τους, που κράτησε 9 χρόνια.
Το ζευγάρι έζησε για λίγους μήνες στη Μαγιόρκα, στο ερημωμένο Μοναστήρι Valldemossa. Η George Sand πήγε εκεί γιατί το κλίμα θα βοηθούσε τον γιό της Maurice να ξεπεράσει κάποια προβλήματα υγείας και ο συνθέτης, που έπασχε από φυματίωση, την ακολούθησε θεωρώντας ότι εκεί θα βελτιωνόταν και η δική του υγεία. Ωστόσο, οι άσχημες συνθήκες στο μοναστήρι του προκαλούν παρόξυνση της νόσου. Φεύγει από το νησί και επιστρέφει στη Γαλλία στα πρόθυρα του θανάτου. Η σχέση με τη George Sand έληξε το 1847.
Ο λόγος του χωρισμού, όπως προκύπτει από επιστολή της Sand προς τον Chopin η οποία ανακαλύφθηκε το 1950, είναι ότι ο συνθέτης υποστήριξε την κόρη της σε έντονη διαμάχη που είχε με τη μητέρα της επειδή είχε αρραβωνιαστεί κρυφά. Από το 1847 η υγεία του επιδεινώνεται. Το 1848 έζησε για μεγάλο διάστημα στην Αγγλία και τη Σκωτία για ρεσιτάλ. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι η υγεία του ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Πέθανε στο Παρίσι το 1849, μετά από χρόνια φυματίωση. Tάφηκε στο Κοιμητήριο Περ Λασέζ του Παρισιού, όμως λόγω δικής του επιθυμίας η καρδιά του μεταφέρθηκε στην Πολωνία, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα.
Τα κυριότερα έργα του
Το έργο του Σοπέν προορίζεται σχεδόν αποκλειστικά για πιάνο.
Ο Σοπέν αξιοποίησε τους παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας του, τις Πολωνέζες και τις Μαζούρκες, αλλά τα δικά του έργα δεν προορίζονται για χορό, αφού είναι πολύ γρήγορα και δεξιοτεχνικά. Το ίδιο ισχύει και για τα Βαλς του: ευχάριστα κομμάτια σαλονιού, που προορίζονται για διασκέδαση.
Για πιάνο • 4 Scherzi (1831, 1837, 1839, 1842) • 3 Σονάτες (1828, 1839, 1844) • 12 Σπουδές αφιερωμένες στον Φραντς Λιστ (1829-1832) και 12 αφιερωμένες στην κόμησσα Ντ' Αγκού (1832-1836) • 24 Πρελούδια, έργο 28 (1831-1839) • Πρελούδιο σε ντο δίεση ελάσσονα, έργο 45 (1841) • 19 Νυχτερινά • 4 Μπαλάντες • 58 Μαζούρκες • 16 Πολωνέζες • 17 Βαλς • 3 Impromptus • Fantaisie-Impromptu (1835) • Φαντασία σε φα ελάσσονα (1841) • Berceuse (1843) • Βαρκαρόλλα (1846) • Πολωνέζα-Φαντασία (1846)
Μουσική δωματίου • Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο
Για πιάνο και ορχήστρα • Rondo Krakowiak (1828) • Κοντσέρτο σε φα ελάσσονα [2ο κοντσέρτο] (1829-30) • Κοντσέρτο σε μι ελάσσονα [1ο κοντσέρτο] (1830) • Grande Polonaise Brillante (1830-1) και Andante spianato (1834)
Η Μαρία Κάλλας νίκησε το θάνατο χάρη στη ζωή της. Έχει αγαπηθεί και αμφισβητηθεί από πολλούς όπως κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα που αναδείχθηκε σε μύθο αναλλοίωτο από τη φθορά του χρόνου.
Περπατώντας στους δρόμους της πόλης συναντάς τοίχους που προσπαθούν να σου μιλήσουν.Στις πλάτες τους κουβαλάνε την ανάγκη ανθρώπων για επικοινωνία.Σκέψεις που περιμένουν τους καιρούς να περάσουν από πάνω τους για να χαθούν ..... μουσικές που γεμίζουν το μυαλό σου.
Μεγάλωσα σαν γιος καλοστεκούμενων ανθρώπων. Οι γονείς μου μού φορούσαν γιακά, μ' έμαθαν τις συνήθειες εκείνων που έχουν υπηρέτες και με δίδαξαν πώς να διατάζω. Αλλά, όταν μεγάλωσα και είδα γύρω μου, οι άνθρωποι της τάξης μου δεν μ' άρεσαν, το να διατάζω δεν ήταν του γούστου μου, ούτε και το να με υπηρετούν. Γι' αυτό εγκατέλειψα την τάξη μου και συντρόφεψα με τους μικρούς, φτωχούς ανθρώπους...
Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, νομικός μύθος της πατρίδας.
Οι προλετάριοι έχουν πατρίδα.
Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους.
Αυτή είναι μια φυσική, αληθινή αγάπη.
Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα, άλλα γεγονός.
Ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του κράτους είναι η εκφυλισμένη, μέσω απατηλής αφαιρέσεως έκφραση αυτής της αγάπης, προς όφελος της εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας..
Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων,κοινοτήτων, περιοχών, να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους, που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση κάθε λαού.
Γι αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων. Είμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα»
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
