Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ ρίχνει τις μάσκες της ελληνικής κοινωνίας

2

Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, απ’ όσο τουλάχιστον γνωρίζω, είναι ο μόνος ειδικός που τόλμησε εντός ελληνικών τειχών να θίξει θέματα πολύ λεπτά και που καταλέγονται στα κατ’ επείγοντα της καθημερινότητας. Όχι βέβαια ότι θα μπορούσαν να το κάνουν και πολλοί, δεδομένου ότι ψυχίατροι, ψυχαναλυτές –ψυχοθεραπευτές είναι ε λ ά χ ι σ τ ο ι στην Ελλάδα. Σεξ, σχέσεις, γάμος, σχέσεις με το παιδί κλπ. Όλα στο «τραπέζι» και στο τελευταίο του βιβλίο από τις εκδόσεις «Αρμός» «Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια». Το θέμα είναι ποιος είναι έτοιμος να ακούσει και να παραδεχτεί αλήθειες που πάνω τους στηρίχτηκε και ακόμα στηρίζεται με λαθεμένο τρόπο ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός. Πώς είπατε; Διαφωνείτε; Μα είμαστε τελικά – εραστές, φίλοι, σύντροφοι, γονείς, επαγγελματίες – ό,τι μας έδωσε η μάνα μας στα πρώτα χρόνια της ζωής μας.

Είναι απαραίτητη τελικά η ψυχανάλυση;
Είναι αδύνατο να κάνουν όλοι οι άνθρωποι ψυχανάλυση. Σε κάθε οικογένεια υπάρχουν στερήσεις απογοητεύσεις κλπ όπου μας επηρεάζουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Προτείνω, λοιπόν, με την έννοια της σχολικής εκπαίδευσης να αφεθούν στην άκρη τα άχρηστα πράγματα και να γίνονται μαθήματα από τους παιδικούς σταθμούς, μαθήματα ζωής δηλαδή εισαγωγής στη ζωή πώς είναι ο εσωτερικός μας κόσμος, η σχέση μας πώς θα επιλέξουμε ένα σύντροφό, ένα επάγγελμα και πώς θα γίνουμε στη ζωή μας πιο ευχαριστημένοι, ώστε να βρούμε ένα νόημα. Σήμερα το 30% των ανθρώπων χρήζουν ψυχοθεραπείας, λόγω προβλημάτων που ξεκινούν από την παιδική ηλικία και δυσκολεύουν την ενήλικη ζωή. Πέρα από την «προίκα» που έχουμε όταν γεννιόμαστε, επηρεαζόμαστε κυρίως από τις εμπειρίες των πέντε πρώτων χρόνων και ειδικά του 1ου χρόνου.

Γάμος: πόσο δύσκολη υπόθεση είναι;
Ο καλός γάμος είναι η ευτυχέστερη και η πιο υγιεινή σχέση, που έχουμε στη ζωή μας. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, δεν αρρωσταίνουν κλπ. Επειδή όμως η παιδική ηλικία είναι δύσκολη, συνήθως δεν έχουμε καλούς γάμους.
Για να διατηρηθεί ένας δύσκολος γάμος θα πρέπει να υπάρχει η τριγωνοποίηση, που σημαίνει είτε τρίτο πρόσωπο, που δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει ερωτική-σεξουαλική σχέση, είτε κάποια δραστηριότητα-ευεργεσίες κλπ, είτε η ενασχόληση με τη δουλειά. Παλιότερα η τριγωνοποίηση γινόταν μέσω της εκτεταμένης οικογένειας. Το επικίνδυνο είναι η μητέρα να τριγωνοποιήσει τη κακή σχέση γάμου της μέσα από τα παιδιά. Οι μητέρες που κοιμούνται με τα παιδιά τους, κάνουν πολύ κακό στα παιδιά τους και δυστυχώς αυτό συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα.
Διαφορετικά είτε οδηγούνται σε διαζύγιο, είτε υπάρχουν συνεχείς καυγάδες. Πάντως σε ένα διαζύγιο, αν δεν γίνει η θεραπεία διαζυγίου, η τάση είναι να επαναλάβουν τα άτομα τα ίδια λάθη. Η θεραπεία είναι κάτι που ενδείκνυται αρκεί κάποιος να βρεις έναν καλό θεραπευτή. Διαφορετικά η ψυχοθεραπεία δεν έχει νόημα… […] Είναι ελάχιστοι οι θεραπευτές στην Ελλάδα.

Στην περίπτωση που είναι ειλημμένη απόφαση το διαζύγιο, υπάρχει για το παιδί ηλικιακά συγκριτικό πλεονέκτημα;
Απόλυτο δεν υπάρχει. Εξαρτάται από τις σχέσεις των γονιών. Χοντρικά οι ηλικίες από 6-10 με 12 γιατί το παιδί έχει τις παρέες του, τα έντονα έχουν καταλαγιάσει μέσα του και μετά τα 17 χρόνια, είναι οι πιο ‘‘καλές’’ ηλικίες. Όχι στην εφηβεία που αναβιώνουν τα προβλήματα της παιδικής ηλικίας. Στην Ελλάδα συχνά τα διαζύγια είναι κάπως αιματηρά και στρέφονται ο ένας κατά του άλλου. Είναι απαραίτητο να υπάρχει η θεραπεία του διαζυγίου τότε, ώστε να καταλάβουν για ποιο λόγο χωρίζουν. Ακόμα και στις περιπτώσεις που παντρεύονται το άτομο που στάθηκε αφορμή για να χωρίσουν, χωρίς να έχουν κάνει ψυχοθεραπεία, θα ξαναέχουν τα ίδια προβλήματα. Εδώ η ψυχοθεραπεία βοηθά ώστε να κάνουμε καλύτερη επιλογή. Η επιλογή συντρόφου καθορίζει το γάμο και την πορεία των παιδιών αυτά θα αναφερθούν στο επόμενο βιβλίο μου.

Το δυνατό σημείο στο ζευγάρι: η επικοινωνία ή το σεξ;
Μόνο το σεξ σκέτο δεν στηρίζει κανένα ζευγάρι.. Γι αυτό και οι σχέσεις που στηρίζονται μόνο στο σεξ, εναλλάσσονται συνέχεια, πράγμα που συμβαίνει σήμερα και κυρίως στα νέα παιδιά που έχουν δυσκολίες. Μια 14χρόνη που έχει ήδη 20 εραστές ουσιαστικά έχει καταστραφεί, γιατί δεν μπορεί να κάνει μια σχέση.
Οι άνδρες στην αρχή θέλουν σεξ, μετά αγαπούν το άλλο πρόσωπο. Οι γυναίκες είναι διαφορετικές, θέλουν επικοινωνία, τρυφερότητα, κατανόηση και αν αγαπήσουν τον άνδρα, επιθυμούν και το σεξ, Αργότερα τα δύο αλληλοεπηρεάζονται και έχουν και καλή σεξουαλική ζωή και επικοινωνούν.
Ο άνδρες πολυγαμικός εκ φύσεως για να εξασφαλίσει την αθανασία του μέσω γονιδίων. Η γυναίκα θέλει πιο ολοκληρωμένη σχέση με ένα άνδρα, θέλει την επικοινωνία, την τρυφερότητα, την προσοχή του συζύγου και να φροντίζει τα παιδιά τους. Αν μια γυναίκα που δεν είναι ικανοποιούμενη με τον σύντροφο, πιο σπάνια θα πάει με άλλον.

Ποιο στοιχείο είναι σημαντικότερο για την ισορροπημένη ανάπτυξη ενός παιδιού: να έχει βιώσει ο γονιός αγάπη κατά την παιδική του ηλικία ή να έχει καλή σχέση με το σύντροφό του;
Αν οι γονείς έχουν βιώσει αγάπη τότε σχεδόν βέβαιο θα επιλέξουν σωστά το σύντροφο. Αν είχαμε μια καλή μαμά θα έχουμε και μια καλή γυναίκα ή έναν καλό άντρα.
Ο βασικός ρόλος για την ανατροφή του παιδιού ανήκει στη μητέρα, ή σε εκείνο το πρόσωπο που θα αναλάβει την φροντίδα του μωρού. Μια καλή μαμά καθησυχάζει το παιδί με το βλέμμα της, το μικρό παίρνει ένα είδος θαυμασμού και αποδοχής. Χαϊδεύει το παιδί στον πρώτο χρόνο, όσο το ζητήσει, του δίνει ό,τι θέλει. Αν δεν τα πάρει τότε, τότε τα ζητάει υπερβολικά μια ζωή. Και τότε έχουμε και προβλήματα στον γάμο.
Η μητέρα πρέπει να νοιάζεται για το παιδί της σκεπτόμενη πρώτα το παιδί και όχι τον εαυτό της χωρίς να προβάλλει πάνω στο παιδί τις δικές της ελπίδες. Μια καλή μαμά, αν και η ίδια έχει πάρει αγάπη, αντιλαμβάνεται διαισθητικά πότε το παιδί θέλει κάτι,. Το παιδί καταλαβαίνει τον ήχο, το ενδιαφέρον, το βλέμμα, τον τρόπο που του μιλάει η μαμά.. Τότε γίνεται πιο ήρεμο και δεν υπάρχει ο φόβος θανάτου. Ό,τι γίνεται και σε όλα τα ζώα δηλαδή, κάνουν ένα δεσμό μέσα στις πρώτες 2-3 ώρες, ζωής, διαφορετικά το παιδί εγκαταλείπεται και το τρώνε οι θηρευτές,
Είναι απαραίτητο να φροντίζει πάντα το μωρό το ίδιο πρόσωπο με την ίδια αφή, την ίδια μυρωδιά για να αποκτήσει το παιδί μια ασφάλεια για τον κόσμο ειδάλλως μπερδεύεται. Μια ελαττωματική μητέρα είναι καλύτερη από πέντε καλές. Ο μπαμπάς χρειάζεται από το δεύτερο χρόνο και μετά. Στους πρώτους μήνες της ζωής του μωρού, πρέπει να βοηθά τη μητέρα, να τη στηρίζει και πρακτικά και ψυχολογικά. Να γίνει δηλαδή η μαμά της μαμάς. Να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και κλπ. Επειδή όμως οι άνδρες χάνουν το ενδιαφέρον της γυναίκας τους και παράλληλα είναι αμφίβολο αν έχουν οι ίδιοι πάρει αγάπη κατά την παιδική τους ηλικία, είτε ανταγωνίζονται το βρέφος είτε κάνουν εξωσυζυγικές σχέσεις.

Τα σφάλματα της ελληνίδας μάνας:
Το κύριο σφάλμα να μην μπορεί να ενδιαφέρεται πραγματικά για το παιδί της. Οι σχέσεις με τον άντρα της, τα οικονομικά δηλητηριάζουν τη σχέση. Παλιότερα επειδή η γυναίκα δεν τα πήγαινε καλά με τον άνδρα της, ως μάνα έβλεπε στο γιο τον μελλοντικό της προστάτη και σύμμαχο. Αυτός είναι ο περίφημος δεσμός της ελληνίδας με το γιό της. Αυτή η σχέση, βέβαια, δεν γινόταν για τις ανάγκες του παιδιού, αλλά για τις δικές της, πράγμα που καταλάβαινε το αγόρι αργότερα, συνειδητά ή ασυνείδητα, ότι δηλαδή όλη η φροντίδα ήταν για τις δικές της ανάγκες. Αποτέλεσμα ότι ακόμα και σήμερα και άνδρες και γυναίκες δεν έχουν επιτυχημένες σχέσεις και μάλιστα οι άνδρες δεν εμπιστεύονται τις γυναίκες. Για αυτό ευθύνεται η σχέση που ανέπτυξε η μάνα με τον γιό της. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα τραγούδια μιλάνε για την προδοσία, εγκατάλειψη και εκφράζουν παράπονα. Ουσιαστικά απευθύνονται στην μάνα.

Είναι ακριβό σπορ η ψυχοθεραπεία;
Η σωστή θεραπεία απαιτεί τέσσερις με πέντε την βδομάδα για να έχει αποτέλεσμα. Απαιτεί εκπαιδευμένο ψυχαναλυτή και ανάγκη για τέσσερις με πέντε φορές την εβδομάδα προσωπικής ψυχανάλυσης. Υπάρχουν κάποια προγράμματα που στοιχίζουν ελάχιστα ή και τίποτα, αλλά χρειάζονται προσοχή. Ούτε ο ψυχολόγος μπορεί να κάνει τον ψυχοθεραπευτή και ψυχαναλυτή, είναι άκρως επικίνδυνο και άξιο καταγγελίας. Ακόμα και ο ψυχίατρος και ο ψυχαναλυτής δεν μπορεί να είναι ψυχοθεραπευτής, είναι επικίνδυνο.

Η θέση σας για τα αντικαταθλιπτικά:
Είναι φάρμακα με παρενέργειες και πρέπει να τα δίνει ειδικός ψυχίατρος για να παρακολουθεί και τη δοσολογία και την εξέλιξη. Κακώς δίνονται σαν ασπιρίνες από τα φαρμακεία. Απαγορεύεται να δίνονται χωρίς ιατρική συνταγή από ψυχίατρο και αν υπάρχει παρακολούθηση. Δεν θεραπεύουν μια κατάσταση, αλλά βοηθούν να νοιώσει κάποιος καλύτερα. Όμως χρειάζονται συνταγογράφηση από ειδικό και όχι από ψυχολόγο. Επαναλαμβάνω, πρέπει να παίρνονται μόνο κάτω από την καθοδήγηση ψυχίατρου.

Πόσο επώδυνο και κουραστικό είναι το επάγγελμα του ψυχοθεραπευτή;
Προσωπικά το απολαμβάνω. Τα δύο βασικά πράγματα στη ζωή είναι η επιλογή συντρόφου και επαγγέλματος. Αν δεν απολαμβάνει κάποιος την σχέση με τη γυναίκα του και τη βαριέται, την απατά. Έτσι και με τη δουλειά, αν του εξασφαλίζει εσωτερικές ανάγκες, το αίσθημα της προσφοράς, την οικονομική αξιοπρέπεια και τον κοινωνικό θαυμασμό δεν τη βαριέται, δεν την απατά εύκολα, δεν κουράζεται. Παράλληλα παίρνει πολλά πράγματα και διορθώνονται όλα τα στερητικά σύνδρομα της παιδικής ηλικίας.

*Η ραδιοφωνική συζήτηση έγινε στις 18-3-2011 στον «Παλμό 99.5»

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΑΜΜΟΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΑΜΜΟ

                                                                                           

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΑΜΜΟ (Διήγημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Τζορτζ  Χέρμπερτ (1593-1633)

Η γραμμή αποτελείται από έναν άπειρο αριθμό σημείων το επίπεδο, από έναν άπειρο αριθμό γραμμών ο όγκος, από έναν άπειρο αριθμό επιπέδων ο υπέρ-όγκος, από έναν άπειρο αριθμό όγκων… Όχι – ασφαλώς και δεν πρέ­πει έτσι, more geometrico, να ξεκινήσω την αφήγησή μου. Η διαβεβαίω­ση ότι είναι αληθινή, έχει καταντήσει σήμερα εκ των ων ουκ άνευ για κάθε φανταστική ιστορία· η δική μου, ωστόσο, είναι αληθινή.

Ζω μόνος, στον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας στην οδό Μπελγράνο. Ένα απόβραδο, εδώ και λίγους μήνες, άκουσα να χτυπούν την πόρτα μου. Άνοιξα, και μπήκε ένας άγνωστος. Ήταν ψηλός, με ουδέτερα χαρακτηριστικά (αν και ίσως φταίει η μυωπία μου που τα είδα έτσι). Η όλη του εμφάνιση πρόδιδε μια αξιοπρεπή πενία. Φορούσε γκρίζα και κρατούσε μια βαλίτσα γκρίζα. Αμέσως κατάλαβα πως ήταν ξένος. Στην αρχή, τον πήρα για ηλικιωμένο. Στη συνέχεια διαπίστωσα πως με είχαν ξεγελάσει τα αραιά, ξανθ­ά, σχεδόν λευκά μαλλιά του, όπως έχουν οι Σκανδιναβοί. Στη διάρκεια της κουβέντας μας, που δεν κράτησε ούτε μία ώρα, έμαθα πως καταγόταν από τις Ορκάδες.

Του πρόσφερα κάθισμα. Ο άντρας άφησε να περάσει μια στιγμή πριν μιλήσει. Ανέδιδε μελαγχολία, όπως εγώ σήμερα. «Πουλάω Βίβλους» μου είπε. Με κάποια καυχησιά, του απάντησα:

«Έχω εδώ πολλές αγγλικές Βίβλους, περιλαμβανομένης και της πρώτης, αυτής του Τζον Ουίκλιφ. Έχω επίσης τη Βίβλο του Θιπριάγο ντε Βαλέρα, αυτήν του Λουθήρου που, από λογοτεχνική άποψη, είναι η χειρότερη, κι ένα λατινικό αντίτυπο της Βουλγάτας. Όπως βλέπετε, μόνο οι Βίβλοι δε μου λείπουν». Έγινε μια παύση, και επανήλθε:
«Δεν πουλάω μόνο Βίβλους. Μπορώ να σας δείξω ένα ιερό βιβλίο που ίσως σας ενδιαφέρει. Το αγόρασα έξω απ’ το Μπίκανερ». Το έβγαλε από τη βαλίτσα του και το ακούμπησε στο τραπέζι. Ήταν ένας τόμος in octavo, ντυμένος με πανί. Πρέπει να ‘χε περάσει από πολλά χέ­ρια. Το σήκωσα, με ξάφνιασε το ασυνήθιστο βάρος του. Στη ράχη διάβασα Holy Writ,  κι από κάτω, Bombay.

«Πρέπει να ναι του 19ου» παρατήρησα.

«Δεν ξέρω. Δεν το ‘μαθα ποτέ» ήταν η απάντησή του.

Το άνοιξα στην τύχη. Οι χαρακτήρες μου ήταν άγνωστοι. Στις σελίδες, που μου φάνηκαν φθαρμένες και δείγματα φτωχής τυπογραφίας, το κείμε­νο ήταν τυπωμένο δίστηλο, όπως στις Βίβλους, κι ήταν πυκνό και χωρισμέ­νο σε εδάφια. Στην πάνω γωνία των σελίδων υπήρχαν αραβικοί αριθμοί. Την προσοχή μου τράβηξε το γεγονός ότι μια σελίδα έφερε, ας πούμε, τον αριθμό 40514, και η αμέσως επόμενη μονή της, τον αριθμό 999. Τη γύρισα· ο αριθμός της πίσω σελίδας ήταν οκταψήφιος. Ήταν κοσμημένη με μια μικρή εικόνα, όπως βλέπουμε στα λεξικά: μια άγκυρα ζωγραφισμένη με πενάκι, σαν απ’ το αδέξιο χέρι ενός παιδιού.

Και τότε ήταν που μου είπε ο άγνωστος:

«Κοιτάξτε την καλά την άγκυρα. Δε θα την ξαναδείτε ποτέ πια».

Υπήρχε μια απειλή μέσα σ’ αυτή τη φράση, αλλά όχι στη φωνή.

Εντόπισα τη θέση της σελίδας στο βιβλίο κι έκλεισα τον τόμο. Τον ξα­νάνοιξα αμέσως. Μάταια έψαξα να βρω την άγκυρα, σελίδα προς σελίδα. Για να κρύψω την ταραχή μου, του είπα:

«Πρόκειται για μια εκδοχή της Αγίας Γραφής σε μια από τις ινδικές γλώσ­σες – έτσι δεν είναι;»

«Όχι» μου απάντησε.

Ύστερα, χαμήλωσε τη φωνή του σαν να ‘θελε να μου εξομολογηθεί ένα μυστικό:

«Το αγόρασα σ’ ένα χωριό του κάμπου, για λίγες ρουπίες και μία Βίβλο. Αυ­τός που το είχε, δεν ήξερε να διαβάζει. Φαντάζομαι πως πήρε το Βιβλίο των Βιβλίων για φυλαχτό. Ανήκε στην κατώτατη κάστα, όποιος πατούσε τον ίσκιο του, μολυνόταν. Μου είπε πως το βιβλίο του λεγόταν Βιβλίο από Άμμο, για­τί ούτε το βιβλίο ούτε η άμμος έχουν αρχή ή τέλος».

Μου ζήτησε να βρω το πρώτο φύλλο.

Έβαλα το αριστερό μου χέρι στο εξώφυλλο κι άνοιξα τον τόμο, με τον αντίχειρα σχεδόν κολλημένο στο δείκτη. Όσο κι αν προσπάθησα, πάντα πα­ρεμβάλλονταν φύλλα ανάμεσα στο εξώφυλλο και το χέρι μου θαρρείς κι ανέβλυζαν απ’ το βιβλίο.

«Τώρα βρείτε το τελευταίο.»

Η ίδια αποτυχία κι εγώ δεν ξέρω πώς μπόρεσα να τραυλίσω με μια φω­νή που δεν ήταν η δική μου: «Δεν είναι δυνατόν».

Ο πωλητής των Βίβλων, πάντα χαμηλόφωνα, μου είπε: «Δεν είναι δυνατόν, κι όμως είναι. Ο αριθμός των σελίδων αυτού του βι­βλίου είναι, ακριβώς, άπειρος. Καμιά σελίδα δεν είναι η πρώτη, καμιά δεν είναι η τελευταία. Δεν ξέρω γιατί είναι αριθμημένες τόσο αυθαίρετα. Ίσως για να μας δώσουν να καταλάβουμε πως οι όροι μιας άπειρης σειράς επι­δέχονται οποιονδήποτε αριθμό».

Και, σαν να σκεφτόταν μεγαλόφωνα, πρόσθεσε:
«Αν ο χώρος είναι άπειρος, βρισκόμαστε σ’ ένα οποιοδήποτε σημείο του χώρου. Αν ο χρόνος είναι άπειρος, βρισκόμαστε σ’ ένα οποιοδήποτε σημείο του χρόνου».

Οι απόψεις του με εκνεύρισαν.

«Θρησκεύεστε ασφαλώς, ε;» τον ρώτησα.

«Ναι· είμαι πρεσβυτεριανός. Η συνείδησή μου είναι ήσυχη. Είμαι βέβαι­ος πως δεν εξαπάτησα τον ιθαγενή όταν του έδωσα το Λόγο του Κυρίου για να πάρω το διαβολικό βιβλίο του.»

Τον διαβεβαίωσα πως κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει για τί­ποτα, και τον ρώτησα αν ήταν περαστικός απ’ τα μέρη μας. Μου αποκρίθηκε πως δε θ’ αργούσε να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τότε ήταν που έμαθα πως ήταν Σκότος, από τις Ορκάδες. Του είπα πως αγαπούσα πολύ τη Σκοτία εξαιτίας του Στίβενσον και του Χιούμ.

«Και του Ρόμπι Μπερνς» με διόρθωσε.

Ενόσω μιλούσαμε, εγώ συνέχιζα να ξεφυλλίζω το άπειρο βιβλίο.

«Σκοπεύετε να προσφέρετε αυτό το περίεργο αντικείμενο στο Βρετανι­κό Μουσείο;» τον ρώτησα, δήθεν αδιάφορα.

«Όχι. Το προσφέρω σ’ εσάς» μου αποκρίθηκε και είπε μια υπέρογκη τιμή.

Του απάντησα, με κάθε ειλικρίνεια, πως αυτό το ποσό ξεπερνούσε κατά πολύ τις δυνατότητές μου, κι έμεινα σκεπτικός. Μετά από λίγα λεπτά, είχα καταστρώσει το σχέδιό μου.

«Σας προτείνω μια ανταλλαγή» του είπα. «Εσείς αποκτήσατε αυτόν τον τόμο για λίγες ρουπίες και την Αγία Γραφή εγώ σας προσφέρω το ποσό της σύνταξής μου που μόλις εισέπραξα, και τη Βίβλο του Ουίκλιφ σε γοτθι­κούς χαρακτήρες. Την κληρονόμησα από τους γονείς μου.»

Πήγα στο υπνοδωμάτιο μου και γύρισα με το βιβλίο και τα χρήματα. Το ξεφύλλισε και εξέτασε με το πάθος του βιβλιόφιλου τη σελίδα με τον ψευδότιτλο.

«Σύμφωνοι» μου είπε.

Μου έκανε εντύπωση το ότι δεν διαπραγματεύτηκε καθόλου. Αργότερα έμελλε να καταλάβω ότι είχε έρθει σ’ εμένα αποφασισμένος να πουλήσει το βιβλίο. Χωρίς καν να τα μετρήσει, έβαλε τα χαρτονομίσματα στην τσέπη του.

Μιλήσαμε για την Ινδία, για τις Ορκάδες και για τους νορβηγούς γιαρλ που τις κυβερνούσαν. Όταν ο άνθρωπος έφυγε, είχε νυχτώσει. Δεν τον ξαναείδα ποτέ, κι ούτε ξέρω το όνομά του.

Σκέφτηκα να τοποθετήσω το Βιβλίο από Άμμο στο κενό που είχε αφή­σει η Βίβλος του Ουίκλιφ, αλλά, τελικά, αποφάσισα να το κρύψω πίσω από κάτι παράταιρους τόμους των Χιλίων και μιας νυχτών.

Ξάπλωσα, αλλά δεν κοιμήθηκα. Γύρω στις τρεις-τέσσερις τα ξημερώμα­τα, άναψα το φως. Ξαναπήρα στα χέρια μου το αδιανόητο βιβλίο κι έπια­σα να το ξεφυλλίζω. Σε μια σελίδα είδα το χαρακτικό μιας μάσκας. Στην πά­νω γωνία υπήρχε ένας αριθμός, δε θυμάμαι πια ποιος, υψωμένος στην ενά­τη δύναμη.

Δεν έδειξα σε καθέναν το θησαυρό μου. Στην ευτυχία της κατοχής του ήρ­θαν να προστεθούν: πρώτα ο φόβος μη μου τον κλέψουν, κι ύστερα η υποψία πως δεν ήταν όντως άπειρος. Αυτές οι δύο έγνοιες επέτειναν την παλιά μισανθρωπία μου. Μου είχαν μείνει λίγοι φίλοι· έπαψα να τους βλέπω. Αιχμά­λωτος του βιβλίου, δεν έβγαινα έξω σχεδόν καθόλου. Εξέτασα με μεγεθυντι­κό φακό τη φθαρμένη ράχη και τα εξώφυλλα, και απέκλεισα το ενδεχόμενο να υπήρχε κάποιο τέχνασμα. Διαπίστωσα πως οι μικρές εικόνες απείχαν με­ταξύ τους δύο χιλιάδες σελίδες. Τις σημείωσα σ’ ένα αλφαβητικό ευρετήριο που δεν άργησε να γεμίσει. Δεν ξαναεμφανίστηκαν ποτέ. Τη νύχτα, στα σπά­νια διαλείμματα που μου παραχωρούσε η αϋπνία, ονειρευόμουν το βιβλίο.

Το καλοκαίρι έφτανε στο τέλος του όταν κατάλαβα ότι το βιβλίο ήταν τε­ρατώδες. Σε τίποτα δε με ωφέλησε η σκέψη ότι εξίσου τερατώδης ήμουν κι εγώ, που το έβλεπα με μάτια και το άγγιζα με δέκα δάχτυλα με νύχια. Ένιω­σα πως ήταν ένα αντικείμενο εφιαλτικό, ένα πράγμα χυδαίο που δυσφημού­σε και διέβρωνε την πραγματικότητα.

Σκέφτηκα να το κάψω, αλλά φοβήθηκα ότι το κάψιμο ενός άπειρου βι­βλίου μπορεί να αποδεικνυόταν εξίσου άπειρο και, με τον καπνό του, να οδη­γούσε τον πλανήτη σε ασφυξία.

Θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει: πως το καλύτερο μέρος για να κρύ­ψεις ένα φύλλο, είναι το δάσος. Πριν πάρω τη σύνταξή μου, εργαζόμουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη που στεγάζει εννιακόσιες χιλιάδες βιβλία· ξέρω πως, δεξιά της εισόδου, μια ελικοειδής σκάλα κατεβαίνει στο υπόγειο όπου φυλάσσονται οι εφημερίδες και οι χάρτες. Εκμεταλλεύτηκα μια στιγμιαία απροσεξία των υπαλλήλων κι έχωσα το Βιβλίο από Άμμο σ’ ένα απ’ τα μου­χλιασμένα ράφια. Προσπάθησα να μη προσέξω ούτε σε ποιο ύψος, ούτε σε πόση απόσταση απ’ την πόρτα.    

Όταν ακολουθείς το δρόμο της συνείδησής σου, τότε θα έρθει η ώρα που το σώμα και η ψυχή σου θα αναγεννηθούν... Αυτή η στιγμή υπάρχει, μια στιγμή που όλη η δύναμη των άστρων περνάει από μέσα μας και μας επιτρέπει να κάνουμε θαύματα.

Η μαγική στιγμή

Η μαγική στιγμή

PAULO COELHO
Η ΜΑΓΙΚΉ ΣΤΙΓΜΉ

• Κάθε μέρα ο θεός μας δίνει, μαζί με τον ήλιο, μια στιγμή κατα την οποία είναι δυνατό ν' αλλάξει το καθετί που μας κάνει δυστυχισμένους.
• 
• Η μαγική στιγμή είναι αυτή που ένα << ναι >> η ένα <<οχι >> μπορεί ν' αλλάξει όλη μας την ύπαρξη.
• 
• Κάθε μέρα προσποιούμαστε πως δεν αντιλαμβανόμαστε οτι υπάρχει αυτή η στιγμή, κάνουμε πως πιστεύουμε οτι το σήμερα είναι ίδιο με το χθες και θα είναι ιδιο με το αυριο.
• 
• Αλλά το ον που δίνει προσοχή στη μέρα την οποία ζει ανακαλύπτει τη μαγική στιγμή.
• 
• Μπορεί να είναι κρυμμένη στο λεπτό που βάζουμε, το πρωί, το κλειδί στην κλειδαριά, μέσα στη σύντομη σιωπή που ακολουθεί το βραδυνό φαγητό, μέσα σε χιλιάδες πράγματα που μας φαίνονται όλα ίδια.

• 

• Αλλά αυτή η στιγμή υπάρχει, μια στιγμή που όλη η δύναμη των άστρων περνάει από μέσα μας και μας επιτρέπει να κάνουμε θαύματα.

Ω ! εσύ , που δεν σου λέω πως τη νύχτα,
Κλαίοντας πλαγιάζω,
Που η ύπαρξή σου τρυφερά με κουράζει,
Νανούρισμα σα να ‘ταν,
Ώ εσύ, που δεν μου λες αν αγρυπνάς
Για χάρη μου πέ μου,
Πώς θα μπορούσαμε, εντός μας,
να κρατήσουμε αυτό το μεγαλείο
αν δεν το είχαμε διόλου χορτάσει :
Θυμήσου τους εραστές, πόσο γρήγορα,
Τις εκμυστηρεύσεις μόλις αρχίσουν,
Λεν ψέμματα κιόλας

Μόνο με κάνεις . Μόνον εσέ μπορώ ν’ αλλάξω
Μια στιγμή εσύ είσαι , το θρόισμα, ύστερα, είναι πάλι
Ή κάποιο άρωμα που εξατμίστηκε όλο.
Άχ ! μες στην αγκαλιά μου όλες τις έχω χάσει.
Μόνον εσύ, πάλι και πάλι θα γεννιέσαι :
Γιατί ποτέ μου δεν σ’ αγκάλιασα σε κρατώ τόσο.

Dorantes - Orobroy

Βαλς- Καλλιόπη Βέττα & Γιάννης Κ. Ιωάννου

 "στη χώρα των ασμάτων",

Zero

Zero Είμαστε όλοι γεννημένοι απο την ίδια ουσία,αλλά δεν είμαστε όλοι γεννημένοι ίσοι.

Για μερικούς η ζωή είναι μια διαρκής μάχη που προσφέρει μηδενικές ευκαιρίες.

Γεννημένο σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι κρίνονται απο τον αριθμό τους,

ένα καταπιεσμένο Μηδέν,ακολουθεί την μοναχική του πορεία,μέχρι που η συνάντηση του

με μια γυναίκα Μηδέν θα αποδείξει ότι αυτό που θεωρείται καταφρονεμένο μπορεί να είναι σπουδαίο.

5474 Καλεσε ΤΩΡΑ

Amalia Gre' Mario Biondi - Amami per sempre

Whale Shark "Butanding"

Τέρα Άμου, μυθιστόρημα, εκδ. Αρμός

Tiziano Ferro - L'ultima notte al mondo

Katy Perry - Wide Awake

Κβαντική Αποκάλυψη - Quantum Apocalypse

Carmen McCrae_Besame Mucho.flv

Yves Montand - Les Feuilles Mortes

Nikos Deja Vu - The last sunset of the 20th century (Rare Film)

Zante-Zakynthos

Δε υπάρχουν όμορφες και άσχημες λέξεις. Υπάρχουν όμορφες και άσχημες στιγμές. Οι στιγμές κάνουν τις λέξεις.

Το λογισμικό της “Αγάπης”

Τεχνική Υποστήριξη : Παρακαλώ, πως μπορώ να βοηθήσω;

Πελάτης : Χμ… μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται “Αγάπη”.
Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;

Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;

Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;

Τ.Υ.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο “Η Καρδιά μου”.
Μπορείτε να την εντοπίσετε;

Π: Ναι, αλλά υπάρχουν άλλα τόσα προγράμματα που τρέχουν αυτή τη στιγμή.
Υπάρχει πρόβλημα να εγκαταστήσω το “Αγάπη” ενώ τρέχουν τα άλλα;

Τ.Υ: Ποια προγράμματα τρέχουν τώρα;

Π: Μισό λεπτό να δω… υπάρχει ένα που λέγεται “Παλιά Τραύματα”, “Χαμηλή Αυτοεκτίμηση”, ένα άλλο “Μνησικακία” και “Εκδίκηση”.

Τ.Υ.: Δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόλις εγκαταστήσετε το πρόγραμμα ‘Αγάπη’, θα διαγράψει βαθμιαία αυτά τα προγράμματα αυτά από το λειτουργικό σύστημα.

Μπορεί να παραμείνουν στη μνήμη αλλά δεν θα εμποδίζουν τη λειτουργία άλλων προγραμμάτων.

Το πρόγραμμα “Αγάπη” θα αντικαταστήσει το “Χαμηλή αυτοεκτίμηση” με μια άλλη ενότητα που λέγεται “Υψηλή αυτοεκτίμηση”.
Όμως, θα πρέπει να διαγράψετε οριστικά τα υπόλοιπα δύο προγράμματα:
“Μνησικακία” και “Εκδίκηση”.
Αυτά τα δύο εμποδίζουν την εγκατάσταση του προγράμματος ‘Αγάπη’.

Π: Πως γίνεται να τα διαγράψω; Μπορείτε να μου πείτε;

Τ.Υ.: Με χαρά. Πηγαίνετε με το ποντίκι στην οθόνη σας κάτω αριστερά, εκεί που λέει ‘Εκκίνηση’ και επιλέξτε το πρόγραμμα “Συγχώρεση” και κάνετε ένα κλικ.
Επαναλάβετε τη διαδικασία όσες φορές χρειαστεί μέχρι να διαγράψετε τελείως τα δύο προγράμματα.

Π: Α, ωραία! Έγινε κιόλας. Ώχ… όμως το πρόγραμμα “Αγάπη” ξεκίνησε μόνο του την εγκατάσταση. Είναι φυσιολογικό αυτό;

Τ.Υ.: Ναι, αλλά να θυμάστε ότι έχετε μόνο τη πρώτη έκδοση του βασικού προγράμματος. Θα χρειαστεί να συνδεθείτε με άλλες “Καρδιές” για να κάνετε αναβάθμιση.

Π: Ωχ! Μου εμφανίζεται ένα μήνυμα λάθους που λέει: ‘Error – Το πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει με εξωτερικές παρεμβάσεις’… τι είναι αυτό;

Τ.Υ.: Μην ανησυχείτε. Αυτό σημαίνει ότι το πρόγραμμα “Αγάπη” έχει φτιαχτεί για να τρέχει με εσωτερικές “Καρδιές” αλλά δεν έχει ακόμα τρέξει στη δική σας “Καρδιά”.
Σε μη-τεχνική γλώσσα, σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αγαπήσετε τον εαυτό σας πριν είστε έτοιμος να αγαπήσετε τους άλλους.

Π: Δηλαδή; Τι κάνω τώρα;

Τ.Υ.: Κατεβάστε το πρόγραμμα “Αποδοχή εαυτού” και κάντε κλικ στα παρακάτω αρχεία:“Συγχώρεση εαυτού”, “Συνειδητοποίηση της αξίας μου”, “Αναγνώριση των ορίων μου”.

Π: Εντάξει, το έκανα.

Τ.Υ.: Ωραία. Τώρα αντιγράψτε αυτά τα αρχεία στο βασικό σας φάκελο “Η Καρδιά μου”.
Το σύστημα θα διαγράψει οποιοδήποτε ασύμβατο αρχείο και θα επιδιορθώσει τα όλα τα λανθασμένα αρχεία.
Επίσης, χρειάζεται να διαγράψετε τα “Αρνητική Κριτική”, “Φλυαρία”. Μετά πηγαίνετε στο Κάδο ανακύκλωσης και διαγράψτε τα οριστικά και από εκεί.

Π: Έγινε. Ωπ!! O φάκελος “Η Καρδιά μου” αρχίζει να γεμίζει με νέα αρχεία.
Τα “γαλήνη” και “πληρότητα” αντιγράφουν μόνα τους τα αρχεία στο φάκελο “Η Καρδιά μου”.
Είναι φυσιολογικό αυτό;

T. Y.: Ναι. Αυτό δείχνει ότι το πρόγραμμα “Αγάπη” έχει εγκατασταθεί και ήδη τρέχει. Κάτι τελευταίο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο.
Το πρόγραμμα “Αγάπη” είναι free, δεν χρειάζεστε κωδικό ενεργοποίησης, γι’ αυτό δώστε το σε όσους μπορείτε.
Μπορεί να σας ανταποδώσουν μερικά καλά αρχεία για αναβάθμιση

Buika "Ay de mi Primavera"

Javier Limón y Buika en Buenafuente 29/09/10

Anoushka Shankar ft. Buika "CASI UNO"

Ravi Shankar & Philip Glass - Ragas In Minor Scale!

  ΜΕΓΑΛΕΙΟ !!!!!!!!!!!! της μουσικης 

συνυπαρξης !!!!!!!!!Με διεξοδα κ αδιεξοδα... ΜΕΓΑΛΕΙΟ…!!!

Philip Glass - The Kiss (HD)

Show Me The Place

"Adagio" from "Spartacus" (Aram Khachaturian)

2046 Adagio by Secret Garden

Piensa en mi (De luz casal)

Albinoni : Adagio

arxos: Ανθρώπινα Δικαιώματα

arxos: Ανθρώπινα Δικαιώματα:  Kαθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. Eχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.

le metéque

η. - Διαίρει και βασίλευε

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ: ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ: ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ: Κάποιες περιοχές του εγκεφάλου επιφορτίζονται με το έργο της έλξης και διαχείρησης του νήματος που εισέρχεται από την πηγή,λειτουργώντας...

Μαχαιρίτσας - Adamo - Στο καφέ του χαμένου χρόνου (lyrics)

VERAMENTE: ~Chill Out Land of Beauty~

VERAMENTE: ~Chill Out Land of Beauty~

Ο Βιτρούβιος (ή Μάρκος Βιτρούβιος Πολλίωνας) ήταν Ρωμαίος αρχιτέκτων, μηχανικός και συγγραφέας που έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ. Για τη ζωή του υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες, ούτε ακριβή στοιχεία γέννησης και θανάτου, ούτε και το ακριβές όνομά του είναι γνωστά. Οι ερευνητές φαίνεται να συμφωνούν στο όνομα Vitruv ή Vitruvius Maximus, ενώ τα ονόματα Marcus και Pollio είναι αμφιλεγόμενα. Τα περισσότερα στοιχεία για τη ζωή του Βιτρούβιου προκύπτουν από τα ίδια τα γραπτά του και γι’ αυτό πρέπει να είναι αξιόπιστα.

Ο Βιτρούβιος γεννήθηκε πιθανόν στη δεκαετία 80-70 π.Χ. στην Καμπανία ως ελεύθερος Ρωμαίος. Από το γεγονός ότι δεν έχει αναφερθεί πουθενά ο θάνατός του, ο οποίος πρέπει να συνέβη περί το έτος 10 π.Χ., συμπεραίνεται ότι ο σημαντικός αυτός δημιουργός της Αρχαιότητας δεν πρέπει να ήταν ευρύτερα γνωστός στη ρωμαϊκή κοινωνία. Στα νεανικά του χρόνια εκπαιδεύτηκε στην Αρχιτεκτονική, η οποία εκείνη την εποχή περιελάμβανε και τα αντικείμενα του μηχανικού. Στα χρόνια του ρωμαϊκού εμφυλίου πολέμου εργάστηκε υπό τις διαταγές του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα ως υπεύθυνος για τις πολεμικές μηχανές και συνόδευε το στρατό στην Ισπανία, τη Γαλατία και τη Βρετανία. Μετά τη δολοφονία του Καίσαρα το έτος 44 π.Χ. παρέμεινε ο Βιτρούβιος στην ίδια θέση υπό τον Οκταβιανό Αύγουστο μέχρι το έτος 33 π.Χ. Στη συνέχεια εργάστηκε ως αρχιτέκτων και μηχανικός στη δημιουργία του δικτύου ύδρευσης της Ρώμης και κατά την εργασία του αυτή εισήγαγε νέα πρότυπα για διαστάσεις και συστήματα σωλήνων. Σημαντικό αρχιτεκτονικό έργο του είναι η οικοδόμηση της Βασιλικής (=δημόσιος χώρος συναθροίσεων) στην πόλη Fanum Fortunae, το σημερινό Fano στην Αδριατική.

Σε μεγαλύτερη ηλικία άρχισε ο Βιτρούβιος να συγγράφει και ζούσε από μια σύνταξη που του χορήγησε ο αυτοκράτωρ Οκταβιανός Αύγουστος για να διατηρήσει την ανεξαρτησία του. Στα χρόνια μεταξύ 33 και 22 π.Χ. δημιουργήθηκε το έργο του «De architectura libri decem» (=Δέκα βιβλία περί Αρχιτεκτονικής), το οποίο είναι αφιερωμένο στον αυτοκράτορα. Φαίνεται δε να είναι και το μοναδικό σύγγραμμα του Βιτρούβιου ή το μοναδικό που διασώθηκε. Τα έτη συγγραφής αυτών των βιβλίων προκύπτουν από τα περιγραφόμενα δημόσια τεχνικά έργα της Ρώμης, των οποίων το έτος κατασκευής είναι γνωστό από άλλες πηγές. Αντικείμενο μελέτης και περιγραφής σ’ αυτά τα βιβλία είναι η πολεοδομία, η αρχιτεκτονική και τα έργα μηχανικού της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, όπως τα γνώρισε ο συγγραφέας. Στα αντικείμενα του βιβλίου περιέχονται, πέρα από τα συνήθη αρχιτεκτονικά θέματα, θεωρήματα του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα, την υδροστατική αρχή του Αρχιμήδη, τις τοπογραφικές μεθόδους του Ερατοσθένη και του Αρχύτα, καθώς επίσης μελέτες για τη μέτρηση του χρόνου, τις οικοδομικές και πολεμικές μηχανές, τους υδροτροχούς, την εκπαίδευση των Αρχιτεκτόνων κ.ά.

Το σύγγραμμα του Βιτρούβιου για την Αρχιτεκτονική είναι το μοναδικό αρχαίο έργο που διασώθηκε γι’ αυτό τον επιστημονικό τομέα και, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου συγγραφέα του, το πρώτο στη λατινική γλώσσα. Ως πηγές αναφέρει δε ελληνικά αρχιτεκτονικά συγγράμματα, τα οποία δεν έχουν διασωθεί. Πρόκειται για ένα διδακτικό βιβλίο με λογοτεχνικές αρετές, το οποίο επηρέασε όλο το Μεσαίωνα και χρησιμοποιείτο ακόμα κατά την Αναγέννηση. Στη νεότερη εποχή έφτασε αυτό το σύγγραμμα από το παλαιότερο γνωστό αντίγραφό του τού 9ου αιώνα μ.Χ. Μέχρι το 15ο αιώνα δημιουργήθηκαν άλλα 50 περίπου χειρόγραφα αντίγραφα που έχουν διασωθεί ως μεταφράσεις του λατινικού συγγράμματος στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά και ιταλικά. Στη συνέχεια υπήρξαν και εκτυπωμένες εκδόσεις αυτού του συγγράμματος.

Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου

Ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου είναι ένα διάσημο σχέδιο με συνοδευτικές σημειώσεις του Λεονάρντο ντα Βίντσι, που φτιάχτηκε περίπου το 1490 σε ένα από τα ημερολόγιά του. Απεικονίζει μία γυμνή αντρική φιγούρα σε δύο αλληλοκαλυπτόμενες θέσεις με τα μέλη του ανεπτυγμένα και συγχρόνως εγγεγραμμένη σε ένα κύκλο και ένα τετράγωνο. Το σχέδιο και το κείμενο συχνά ονομάζονταιΚανόνας των Αναλογιών.

Σύμφωνα με τις σημειώσεις του ντα Βίντσι στο συνοδευτικό κείμενο, οι οποίες είναι γραμμένες με καθρεπτιζόμενη γραφή, το σχέδιο έγινε ως μελέτη των αναλογιών του (ανδρικού) ανθρώπινου σώματος όπως περιγράφεται σε μια πραγματεία του Ρωμαίου αρχιτέκτονα Βιτρούβιου, που είχε γράψει για το ανθρώπινο σώμα:

• μια παλάμη έχει πλάτος τεσσάρων δακτύλων
• ένα πόδι έχει πλάτος τέσσερις παλάμες
• ένας πήχυς έχει πλάτος έξι παλάμες
• το ύψος ενός ανθρώπου είναι τέσσερις πήχεις (και άρα 24 παλάμες)
• μια δρασκελιά είναι τέσσερις πήχεις
• Το μήκος των χεριών ενός άντρα σε διάταση είναι ίσο με το ύψος του
• η απόσταση από την γραμμή των μαλλιών ως την κορυφή του στήθους είναι το ένα-έβδομο του ύψους του άνδρα
• η απόσταση από την κορυφή του κεφαλιού ως τις θηλές είναι το ένα-τέταρτο του ύψους του άνδρα
• το μέγιστο πλάτος των ώμων είναι το ένα-τέταρτο του ύψους του άνδρα
• η απόσταση από το αγκώνα ως την άκρη του χεριού είναι το ένα-πέμπτο του ύψους του άνδρα
• η απόσταση από τον αγκώνα ως την μασχάλη είναι το ένα-όγδοο του ύψους του άνδρα
• το μήκος του χεριού είναι ένα-δέκατο του ύψους ενός άνδρα
• η απόσταση από την άκρη του πηγουνιού ως την μύτη είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
• η απόσταση της γραμμής των μαλλιών ως τα φρύδια είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου
• το μήκος του αυτιού είναι το ένα-τρίτο του μήκους του προσώπου

Φαίνεται ότι ο ντα Βίντσι δημιούργησε το σχέδιο βασιζόμενος στο De Architectura 3.1.3 του Βιτρούβιου που γράφει:

Ο ομφαλός είναι φυσικά τοποθετημένος στο κέντρου του ανθρώπινου σώματος, και, αν σε ένα άνδρα ξαπλωμένο με το πρόσωπο στραμμένο επάνω και τα χέρια και τα πόδια του ανεπτυγμένα, με τον ομφαλό του ως κέντρο εγγράψουμε ένα κύκλο, θα ακουμπήσει τα δάκτυλα των χεριών και τα δάκτυλα των ποδιών του. Δεν γίνεται μόνο μέσω ενός κύκλου, η περιγραφή ενός ανθρώπινου σώματος, όπως φαίνεται τοποθετώντας τον σε ένα τετράγωνο. Μετρώντας από τα πόδια ως στην κορυφή του κεφαλιού, και έπειτα κατά μήκως των χεριών σε πλήρη έκταση, βρίσκουμε την τελευταία μέτρηση ίση με την πρώτη· έτσι γραμμές σε ορθή γωνία μεταξύ τους, περικλείοντας τη φιγούρα, σχηματίζουν ένα τετράγωνο.

Η επαναφορά των ανακαλύψεων των μαθηματικών αναλογιών του ανθρώπινου σώματος τον 15ο αιώνα από τον ντα Βίντσι και άλλους θεωρείται ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα που οδήγησαν στην Ιταλική Αναγέννηση. Ας σημειωθεί ότι το σχέδιο του ντα Βίντσι συνδυάζει μια προσεκτική ανάγνωση του αρχαίου κειμένου με τις δικές του παρατηρήσεις σε αληθινά ανθρώπινα σώματα. Κατά το σχεδιασμό του κύκλου και του τετραγώνου πολύ σωστά παρατήρησε ότι το τετράγωνο δεν μπορεί να έχει το ίδιο κέντρο με τον κύκλο, στον ομφαλό, αλλά κάπου χαμηλότερα στην ανατομία. Αυτή η ρύθμιση είναι μια καινοτομία στο σχέδιο του ντα Βίντσι και το ξεχωρίζει από προγενέστερες απεικονίσεις.

Το ίδιο το σχέδιο συχνά χρησιμοποιείται ως ένα υπονοούμενο σύμβολο της ουσιώδους συμμετρίας του ανθρώπινου σώματος, και κατά προέκταση του σύμπαντος ως σύνολο.

Μπορεί να παρατηρηθεί από την εξέταση του σχεδίου ότι ο συνδυασμός των θέσεων των χεριών και των ποδιών μπορεί να δημιουργήσει δεκαέξι διαφορετικές στάσεις. Η στάση με τα χέρια εκτεταμένα μακριά και τα πόδια ενωμένα είναι εγγεγραμμένη στο τετράγωνο. Η στάση με τα χέρια ελαφρώς υψωμένα και τα πόδια ανοικτά εγγράφεται στον κύκλο. Αυτό εικονογραφεί το θεώρημα ότι κατά την εναλλαγή μεταξύ των δύο στάσεων, το φαινόμενο κέντρο της φιγούρας φαίνεται να κινείται, αλλά στην πραγματικότητα ο ομφαλός της φιγούρας που είναι το πραγματικό κέντρο της βαρύτητας παραμένει ακίνητος.

ΠΗΓΗ: VITRUVIUS http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/vitruvius.html#ixzz1s6vg4Ue3

~Chill Out Land of Beauty~

5474 Καλεσε ΤΩΡΑ

Diana Vishneva: Beauty in motion - F.L.O.W part III

MOMIX - Botanica

First Born

the cold song

Diana Vishneva: Beauty in motion - F.L.O.W part III

The Troublemakers - Get Misunderstood (Anna Karina in Alphaville)

Jefferson Airplane-Freedom

Charles Aznavour - Mourir d'aimer

Siete Almas "Just hold me"

Mozart Fantasy in D Minor by Tzvi Erez K.397

Tindersticks - Another night in

Música Clásica - Canon en Re mayor, Johann Pachelbel

leuteria stous anemous zhtaw

Simply Fal....

Υπέροχος πλανήτης Γη

Περιβαλον εισαι εσυ,εγω,αυτος ,αυτη. Σεβασμος προς εκεινο σημαινει σεβασμος προς εσενα,αυτην,αυτον,εσας,προς τον εαυτο μου. Ας κανουμε τον σεβασμο προς το Περιβαλλον τροπο ΖΩΗΣ

Yann Tiersen - Le Banquet

Billie Holiday Speak Low

Billie Holiday Speak Low

Billie Holiday - Lover Man

Billie Holiday - There Is No Greater Love

Ernestine Anderson - What a Diffrence a Day Made(1981)

Wrong number: Ernestine Anderson

Ernestine Anderson - All I need is you (1983)

Morgana King sings "A Taste Of Honey"

Balanescu Quartet - Aria

Balanescu Quartet- Love Scene

balanescu quartet - insomnia

Jun Miyake / To The Hills (Varation 1)

Simply Fal....

Wong Kar Wai - 2046 - Finale

The most beautiful scene from "2046"

2046 Adagio by Secret Garden

Ryuichi Sakamoto- 'Merry Christmas Mr Lawrence'

Buika - La Bohemia (Almodovar Soundtrack Collection)

Martha Mödl (*22.03.1912) 100. Birthday Memory

Martha Mödl (*22.03.1912) 100. Birthday Memory

KONY 2012

Van Morrison - Sometimes we cry

O mare e' Tu

Led Zeppelin - Babe I'm Gonna Leave You

The Troublemakers - Get Misunderstood (Anna Karina in Alphaville)

Chet Baker ~ My Funny Valentine

... Πόσο εύκολα τα όνειρα γίνονται εφιάλτες

Ας προστατέψουμε τα παιδιά όλου του κόσμου

Όσ' άστρα γύρω βρίσκονται - Σαπφώ / Οδυσσέας Ελύτης

ἄστερες ,ὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν ἂψ

ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος ὄπποτα
πλήθοισα μάλιστα λάμπηι γᾶν ~ἀργυρία.

Frédéric Chopin: ο ποιητής του πιάνου

8

Έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως «ποιητής του πιάνου». O Frédéric François Chopin είναι ο πιο διακεκριμένος Πολωνός συνθέτης, κορυφαίος πιανίστας και κύριος εκπρόσωπος της μουσικής της ρομαντικής περιόδου.

Frédéric François Chopin Το ζήτημα της ημερομηνίας γέννησής του δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με δική του γραπτή κατέθεση ήρθε στον κόσμο την 1η Μαρτίου του 1810. Σύμφωνα με το μητρώο βαπτίσματος στην ενοριακή εκκλησία του Brochów η ημερομηνία γέννησής του είναι 22 Φεβρουαρίου 1810, ενώ υπάρχει και η πληροφορία ότι είχε γεννηθεί ένα χρόνο νωρίτερα. Πάντως, ο τόπος γέννησης είναι αναμφισβήτητος: Żelazowa Wola, ένα χωριό στις όχθες του ποταμού Utrata της Πολωνίας, 54 χιλιόμετρα δυτικά της Βαρσοβίας.

Ο πατέρας του Nicolas Chopin (1771-1844) ήταν Γάλλος που ζούσε στην Πολωνία από το 1787 και παρέδιδε μαθήματα γαλλικής γλώσσας. Είχε αποκτήσει την πολωνική υπηκοότητα και είχε πάρει μέρος στην εξέγερση του 1794. Η μητέρα του συνθέτη, Tekla Justyna Krzyźanowska (1782-1861), ήταν Πολωνή. Μητέρα και γιος είχαν έναν πολύ ισχυρό συναισθηματικό δεσμό. Ο Frédéric είχε μια αδερφή μεγαλύτερη κατά τρία χρόνια, την Ludwika (1807–1855) και δύο μικρότερες τις Izabela και Emilia. Οι γονείς του συχνά έπαιζαν μουσική στο σπίτι. Η μητέρα πιάνο και ο πατέρας συνόδευε με φλάουτο ή βιολί.

Σύμφωνα με τη μικρή του αδερφή Izabela, ο Frédéric άρχισε από μωρό να εμφανίζει μια ευαισθησία στη μουσική. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου όταν ήταν μόλις 6 ετών. Ο δάσκαλό του, Wojciech Żywny (1756–1842), ήταν ένας Τσέχος που οι μαθητές του τον θυμούνται ως κάπως κωμικό και παλιομοδίτη και στήριζε τη μουσική του διδασκαλία σχεδόν αποκλειστικά σε έργα των Bach και Mozart. Ο Frédéric ήταν 7 ετών όταν έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις. Μάλιστα, την χρονιά αυτή τυπώθηκε και η πρώτη του σύνθεση, μια Πολωνέζα σε σολ ελάσσονα, ενώ σε ηλικία 8 ετών εμφανίστηκε πρώτη φορά δημοσίως ως πιανίστας.

Για την Πολωνέζα σε σολ ελάσσονα η πολωνική εφημερίδα Pamiętnik Warszawski (Ημερολόγιο της Βαρσοβίας 1815-1823) έγραψε τον Ιανουάριο του 1818: «Αν και δεν κατατάσσουμε τους μουσικοσυνθέτες στην ίδια κατηγορία με τους συγγραφείς λογοτεχνίας (παρόλα αυτά είναι και εκείνοι δημιουργοί), δεν μπορούμε να μην παρουσιάσουμε στο κοινό την παρακάτω σύνθεση, την οποία μας έκανε γνωστή ένας φίλος: Polonaise pour Pianoforte dediée à son Exellence Mle: la Comtesse Victoire Skarbek par Frédéric Chopin âgé de 8 ans ( Πολωνέζα σε pianoforte αφιερωμένη στην κοντέσα Victoire Skarbek από τον Frédéric Chopin, 8 ετών).

O συνθέτης αυτού του πολωνικού χορού, ένας νεαρός άνδρας που μόλις έκλεισε τα 8 του χρόνια, είναι γιος του κ. Mikołaj Chopin, καθηγητής της γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο λύκειο της Βαρσοβίας, καθώς και μια πραγματική μουσική ιδιοφυΐα: όχι μόνο παίζει τα πιο δύσκολα κομμάτια στο πιάνο με μεγάλη άνεση και εξαιρετικά καλό γούστο, αλλά είναι ήδη συνθέτης ενός-δύο χορών και παραλλαγών τους που δεν παύουν να εκπλήσσουν ειδικούς στη μουσική, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη τη νεαρή ηλικία του δημιουργού. Αν ο νεαρός άνδρας είχε γεννηθεί στη Γερμανία ή τη Γαλλία, θα είχε ήδη προσελκύσει την προσοχή όλων των εθνών: ας είναι αυτή η αναφορά μία υπόδειξη ότι και στη χώρα μας γεννιούνται μεγαλοφυίες και μόνο η έλλειψη μεγάλης δημοσιότητας είναι που τους κρατά κρυμμένους από το κοινό».

Ως παιδί θαύμα αρχίζει να δίνει παραστάσεις σε σπίτια ευγενών και αριστοκρατών. Σύντομα γίνεται πολύ γνωστός και στη Βαρσοβία τον θεωρούσαν δεύτερο Μότσαρτ. Το 1822 σταματάει τα μαθήματα πιάνου με τον Żywny αλλά συνεχίζει τα μαθήματα σύνθεσης στο Ωδείο της Βαρσοβίας με τον Γιόζεφ Έλσνερ. Ο Έλσνερ μιλούσε για εξαιρετικές ικανότητες και μουσική ιδιοφυία. Λίγα χρόνια αργότερα (1829) ο Frédéric θα πει ότι: «με τους κυρίους Żywny και Elsner ακόμη και οι μεγαλύτεροι βλάκες μπορούν να μάθουν».

Το 1829 έδωσε τις πρώτες μεγάλες του συναυλίες στη Βιέννη ενώ στο μεταξύ είχε συνθέσει ήδη μερικά σημαντικά έργα, όπως το κοντσέρτο σε φα ελάσσονα (γνωστό ως 2ο κοντσέρτο), την πρώτη σονάτα για πιάνο (σε ντο ελάσσονα), και κάποιες από τις σπουδές για πιάνο. Το 1830 έφυγε από την Πολωνία για να συνεχίσει τις εμφανίσεις του στη Βιέννη. Μετά την αναχώρησή του ξέσπασε στη χώρα επανάσταση κατά της τσαρικής εξουσίας και ο συνθέτης δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Στις 2 Ιουλίου του 1831 θα γράψει ο ίδιος: «Οι εφημερίδες έχουν ήδη ανακοινώσει τη συναυλία μου, η οποία θα διεξαχθεί σε δύο ημέρες, και είναι σαν να μην ήταν να συμβεί, πόσο λίγο με νοιάζει [...] Εύχομαι να ήμουν νεκρός, και πάλι θα ήθελα να δω τους γονείς μου[...] Οι άνθρωποι εδώ δεν είναι δικοί μου, καλοί άνθρωποι, αλλά καλοί από συνήθεια, κάνουν τα πάντα πολύ πειθαρχημένα, ανούσια, με μετριότητα, που με σκοτώνει. –Μετριότητα που δεν θα ήθελα να νιώσω».

Στις 20 Ιουλίου του ίδιου έτους φεύγει από τη Βιέννη και τον Σεπτέμβρη φθάνει στο Παρίσι, όπου και θα παραμείνει μέχρι το θάνατό του. Λίγους μήνες μετά θα περιγράψει την παραμονή του στην «πόλη του φωτός» σε γράμμα του: «Το να αναπνέεις είναι γλυκό εδώ- αλλά ίσως κανείς αναστενάζει εδώ πιο πολύ γιατί είναι πιο εύκολο. Το Παρίσι είναι ότι θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί –μπορείς να διασκεδάσεις, να βαρεθείς, να γελάσεις, να κλάψεις, να κάνεις ό,τι σε ευχαριστεί και κανένας δεν σε κοιτάει, καθώς εδώ υπάρχουν χιλιάδες άτομα που κάνουν ακριβώς ότι και εσύ και ο καθένας με τον τρόπο του. Δεν ξέρω αν κάπου αλλού υπάρχουν περισσότεροι πιανίστες από ότι στο Παρίσι- δεν ξέρω αν κάπου αλλού υπάρχουν πιο πολλοί βλάκες και πιο πολλοί δεξιοτέχνες από ότι εδώ».

Λίγους μήνες μετά την άφιξή του έδωσε το πρώτο του ρεσιτάλ και σταδιακά η φήμη του εξαπλωνόταν. Σύντομα απέκτησε πολλούς μαθητές και τα μαθήματα του προσέφεραν οικονομική άνεση και ασφάλεια. Παρά τη μεγάλη φήμη του όμως απέφευγε τις εμφανίσεις σε μεγάλα ακροατήρια-στα 18 χρόνια παραμονής στο Παρίσι, έδωσε μόνο 19 ρεσιτάλ. Το 1837 είχε ερωτευτεί μία μαθήτρια πιάνου, την Maria Wodzińska, και είχαν αρραβωνιαστεί, όμως η οικογένεια της κοπέλας διέλυσε τον αρραβώνα εξ αιτίας των προβλημάτων υγείας του συνθέτη. Όταν έληξαν τα σχέδια για γάμο, στη ζωή του εμφανίστηκε η κοντέσα Delfina Potocka, η οποία υπήρξε και μούσα του. Για εκείνη έγραψε το Βαλς σε Ρε ύφεση μείζονα, Opus 64 No. 1, γνωστό και ως Minute Waltz.

Τέλος Οκτωβρίου του 1936 ο Chopin γνωρίζει στο Παρίσι τη συγγραφέα George Sand (Amandine-Aurore-Lucile Dupin, αργότερα Βαρώνη Aurore Dudevant). Η εκκεντρική συγγραφέας που ντύνεται ανδρικά, καπνίζει πούρα και προκαλεί δεν του έκανε καλή πρώτη εντύπωση. «Γνώρισα μια μεγάλη προσωπικότητα, την κ. Sand, αλλά το πρόσωπό της δεν είναι ελκυστικό, δεν μου αρέσει, υπάρχει κάτι αποκρουστικό σε αυτή» θα πει ο ίδιος. Ωστόσο, το 1838 ξεκινάει η σχέση τους, που κράτησε 9 χρόνια.

Το ζευγάρι έζησε για λίγους μήνες στη Μαγιόρκα, στο ερημωμένο Μοναστήρι Valldemossa. Η George Sand πήγε εκεί γιατί το κλίμα θα βοηθούσε τον γιό της Maurice να ξεπεράσει κάποια προβλήματα υγείας και ο συνθέτης, που έπασχε από φυματίωση, την ακολούθησε θεωρώντας ότι εκεί θα βελτιωνόταν και η δική του υγεία. Ωστόσο, οι άσχημες συνθήκες στο μοναστήρι του προκαλούν παρόξυνση της νόσου. Φεύγει από το νησί και επιστρέφει στη Γαλλία στα πρόθυρα του θανάτου. Η σχέση με τη George Sand έληξε το 1847.

Ο λόγος του χωρισμού, όπως προκύπτει από επιστολή της Sand προς τον Chopin η οποία ανακαλύφθηκε το 1950, είναι ότι ο συνθέτης υποστήριξε την κόρη της σε έντονη διαμάχη που είχε με τη μητέρα της επειδή είχε αρραβωνιαστεί κρυφά. Από το 1847 η υγεία του επιδεινώνεται. Το 1848 έζησε για μεγάλο διάστημα στην Αγγλία και τη Σκωτία για ρεσιτάλ. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι η υγεία του ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Πέθανε στο Παρίσι το 1849, μετά από χρόνια φυματίωση. Tάφηκε στο Κοιμητήριο Περ Λασέζ του Παρισιού, όμως λόγω δικής του επιθυμίας η καρδιά του μεταφέρθηκε στην Πολωνία, όπου φυλάσσεται μέχρι και σήμερα.

Τα κυριότερα έργα του

Το έργο του Σοπέν προορίζεται σχεδόν αποκλειστικά για πιάνο.

Ο Σοπέν αξιοποίησε τους παραδοσιακούς χορούς της πατρίδας του, τις Πολωνέζες και τις Μαζούρκες, αλλά τα δικά του έργα δεν προορίζονται για χορό, αφού είναι πολύ γρήγορα και δεξιοτεχνικά. Το ίδιο ισχύει και για τα Βαλς του: ευχάριστα κομμάτια σαλονιού, που προορίζονται για διασκέδαση.

Για πιάνο • 4 Scherzi (1831, 1837, 1839, 1842) • 3 Σονάτες (1828, 1839, 1844) • 12 Σπουδές αφιερωμένες στον Φραντς Λιστ (1829-1832) και 12 αφιερωμένες στην κόμησσα Ντ' Αγκού (1832-1836) • 24 Πρελούδια, έργο 28 (1831-1839) • Πρελούδιο σε ντο δίεση ελάσσονα, έργο 45 (1841) • 19 Νυχτερινά • 4 Μπαλάντες • 58 Μαζούρκες • 16 Πολωνέζες • 17 Βαλς • 3 Impromptus • Fantaisie-Impromptu (1835) • Φαντασία σε φα ελάσσονα (1841) • Berceuse (1843) • Βαρκαρόλλα (1846) • Πολωνέζα-Φαντασία (1846)

Μουσική δωματίου • Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο

Για πιάνο και ορχήστρα • Rondo Krakowiak (1828) • Κοντσέρτο σε φα ελάσσονα [2ο κοντσέρτο] (1829-30) • Κοντσέρτο σε μι ελάσσονα [1ο κοντσέρτο] (1830) • Grande Polonaise Brillante (1830-1) και Andante spianato (1834)