VERAMENTE

Μαρτίου 07, 2013

ΠΈΜΠΤΗ, 7 ΜΑΡΤΊΟΥ 2013

Όπως λέει στο Δρόμο προς την Ευτυχία: «Μπορεί κανείς να αισθάνεται κάποιες στιγμές σαν ένα φύλλο που το στροβιλίζει ο άνεμος

.. πάνω από ένα βρόμικο δρόμο, μπορεί να αισθάνεται σαν ένας κόκκος άμμου, ακινητοποιημένος σ’ ένα σημείο

Μα κανείς δεν είπε πως η ζωή είναι κάτι ήρεµο και τακτοποιηµένο· δεν είναι.

Όµως ούτε κι ο άνθρωπος είναι κάποιο τσακισµένο φύλλο ή ένας κόκκος άµµου: µπορεί, λίγο ως πολύ, να σχεδιάσει το δικό του οδικό χάρτη και να τον ακολουθήσει».

Χoρχε Λουις Μπορχες

Ασθενικός βασιλιάς, λοξός αξιωματικός, φρενιασμένη

βασίλισσα, πύργος ευθύς, πολυμήχανος στρατιώτης
απάνω στην ασπρόμαυρη πορεία
ψάχνει ο ένας τον άλλο και συγκρούονται σ’ επίμονη μάχη.Δεν ξέρουν πως το σίγουρο χέρι
του παίχτη τους ρυθμίζει τη μοίρα,
δεν ξέρουν πως μια τρομαχτική νομοτέλεια
ελέγχει τις αποφάσεις και τη διαδρομή τους.Αλλά κι ο ίδιος ο παίχτης είναι αιχμάλωτος
(η έκφραση είναι του Ομάρ) μιας άλλης σκακιέρας
με μαύρες νύχτες και άσπρες μέρες.Ο Θεός κινάει τον παίχτη κι ο παίχτης τα πιόνια.
Μα άραγε ποιος Θεός, πίσω από το Θεό, κινάει το νήματης σκόνης και του χρόνου, του ονείρου και της αγωνίας;

Category :

ΠΟΙΗΣΗ

Tags :

Χoρχε Λουις Μπορχες